Wokół Ziemi krąży właśnie mała planetoida, która zachowuje się niemal tak, jakby była księżycem naszej planety. Niestety - nie na długo. Już za dwa lata planetoida oddali się, aby samotnie okrążać Słońce. Ale za jakiś czas powróci. Ile księżyców ma Ziemia? Oczywiście - jeden. Jedynego naturalnego satelitę naszej planety znają wszyscy. Niektórzy mogą wspomnieć jeszcze o pyłowych księżycach Kordylewskiego - dwóch chmurach gazu i pyłu, okrążających Ziemię wraz z Księżycem. Okazuje się jednak, że na tym nie koniec. Istnieją planetoidy, których ruchem Ziemia rządzi nie mniej, niż ruchem Księżyca. Okrążają one Słońce w okolicy orbity Ziemi. Łączny wpływ grawitacji Ziemi i Słońca sprawia, że ich droga wokół Słońca przypomina obwód obracającej się podkowy. Niektóre z nich od czasu do czasu zbliżają się do Ziemi i przez jakiś czas zachowują się, jak jej księżyce, aby potem wyruszyć w dalszą drogę wokół Słońca. Dotąd poznaliśmy dwie planetoidy, związane z Ziemią - 3753 Cruithne i AA29 . Żadnej z nich jednak nie mieliśmy i nie będziemy mieli szansy obserwować w roli "tymczasowego księżyca" Ziemi.
Amerykańscy uczeni z NASA Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie odkryli właśnie trzecią planetoidę, której ruchem rządzi Ziemia. Planetoida ta właśnie teraz towarzyszy Ziemi jako jej "tymczasowy satelita". Otrzymała oznaczenie 2003 YN107. Zazwyczaj krąży wokół Słońca po orbicie bardzo zbliżonej do orbity Ziemi (tyle że wyciągniętej w kształt charakterystycznej podkowy). W 1996 roku zbliżyła się do Ziemi tak bardzo, że zaczęła tańczyæ wokół niej, krążąc po nieregularnych, niedomkniętych pętlach. W roli "tymczasowego księżyca" Ziemi planetka pozostanie przez około 10 lat. Obliczenia wskazują, ¿e już za dwa lata, w 2006 roku, oddali się, by dalej okrążać Słońce po swojej orbicie w kształcie podkowy. Na krótko w okolice Ziemi powróci za 123 lata.
2003 YN107 odkryto 20 grudnia zeszłego roku w ramach automatycznego przeglądu nieba LINEAR (Lincoln Laboratory Near-Earth Asteroid Research - Program Badania Bliskich Ziemi Planetoid Laboratorium Lincolna). Jest malutką skałką o średnicy, oszacowanej na 10 do 30 m. O jej odkryciu poinformowano na konferencji Lunar and Planetary Science Conference, która odbyła się w Huston.