Czapy lodowe na biegunach Marsa, które kończą się długimi i spiralnie zakręcanymi ramionami, to jedne z najbardziej zagadkowych form w Układzie Słonecznym. Te lodowe spiralne kaniony ciągnące się setkami kilometrów intrygowały naukowców, od kiedy tylko dojrzeli je na zdjęciach orbiterów Viking w połowie lat 70. Bez skutku dociekano, jak powstały, a w niemal każdym wyjaśnieniu musiano zaprząc do pracy połączone siły wichrów i płynących lodowców, co jest scenariuszem niezbyt prawdopodobnym. A sprawa jest o wiele prostsza - dowodzi w kwietniowym numerze "Geology" prof. Jon Pelletier z uniwersytetu Arizony. Ten geomorfolog od dawna zafascynowany podobnie regularnymi kształtami wydm i dolin rzecznych na Ziemi natrafił kiedyś na matematyczne równania, które opisywały tworzenie spiralnych wzorów przez śluzowce (organizmy pokrewne grzybom). I okazało się, że jest ono doskonałą receptą również dla marsjańskich czap lodowych. Wystarczyło tylko, że uwzględnił w równaniu efekty sezonowego parowania wystawionych na słoneczne promienie stoków lodowca, a także osadzania się zmrożonej pary wodnej na ocienionych zboczach. Szczegóły:
http://www.gsajournals.org/gsaonline/?request=get-current-issue