Zmierzyć gwiazdę neutronową

: 20/09/04 - 12:07:30 przez Admin

Udało się uzyskać najdokładniejsze jak dotychczas oszacowania masy i rozmiaru gwiazdy neutronowej - poinformowali astronomowie na konferencji odbywającej się w Nowym Orleanie. Tod Strohmayer z NASA Goddard Space Flight Center w Greenbelt i Adam Villarreal z University of Arizona wykorzystali satelitę NASA o nazwie Rossi X-ray Timing Explorer do pomiaru prędkości rotacji gwiazdy neutronowej znajdującej się w układzie podwójnym EXO 0748- 676. Układ ten składa się z gwiazdy neutronowej i zwykłej gwiazdy będącej na podobnym etapie ewolucyjnym co nasze Słońce. Obie gwiazdy znajdują się w odległości 30 tysięcy lat świetlnych od nas i świecą w gwiazdozbiorze Latającej Ryby. Trzecim bardzo ważnym składnikiem takiego układu jest dysk akrecyjny składający się z materii wyrwanej z normalnej gwiazdy i teraz otaczającej gwiazdę neutronową oraz opadającej na nią. Magazynowanie świeżej materii wodorowej na powierzchni gwiazdy neutronowej powoduje gwałtowne jej spalanie w potężnych wybuchach termojądrowych. Błyski te widoczne są jako oscylacje w promieniach rentgena i ich częstość jest w stanie nam powiedzieć coś o prędkości rotacji gwiazdy. Strohmayer i Villarreal właśnie u EXO 0748-676 wykryli zmiany jasności z częstością 45 Hz, co oznacza, że gwiazda neutronowa wykonuje aż 45 obrotów na sekundę. Obserwacje spektroskopowe pozwoliły ponadto na uzyskanie obrazu linii widmowych tworzonych w gorącym gazie znajdującym się blisko powierzchni gwiazdy neutronowej. Linie te są przesunięte względem swoich normalnych pozycji między innymi na skutek silnego pola grawitacyjnego gęstej gwiazdy neutronowej. Mierząc to przesunięcie astronomowie byli w stanie oszacować, że gwiazda waży od 1.5 do 2.3 mas Słońca z najbardziej prawdopodobną wartością wynoszącą 1.8 masy Słońca. Ten zakres mas daje nam oszacowanie promienia gwiazdy, który wynosi od 9.5 do 15 kilometrów. Uzyskane wyniki dają wyraźne ograniczenia na oszacowywane przez teoretyków zależności masa-promień dla gwiazd neutronowych, a także dają nam obraz tego co dzieje się we wnętrzu tak gęstego obiektu. Rezultat Strohmayera i Villarreala potwierdza, że protony i elektrony w wnętrzu gwiazdy neutronowej zostały tak gęsto upakowane, że większość z nich została przetworzona na neutrony, które zachowują się jak superciecz poruszająca się bez tarcia. Wydaje się także, że gęstość centralna gwiazdy nie jest tak duża, aby neutrony zostały rozbite do kwarków tworząc we wnętrzu gwiazdę kwarkową.

Komentarz:

Nie ma komentarzy.